lekko jak dotyka promień
albo kropla rosy
lub jak mgła ulotna
oświetlana blaskiem
Twojego Serca
Twojej Duszy
i siły podarowanej
z radością
z pokojem
ze zrozumieniem
tip top
tip top
stąpam po miękkiej trawie
ogrzewam słońcem twarz
istnieję
…w Tobie
2024
ile kroków jeszcze
podarujesz Boże
ile kromek chleba z najwłaściwszym zbożem
ile spotkań, uśmiechów
przypadkowych spojrzeń
aż tyle podarunków
aż tyle – do syta
rankiem z rosą pieszczącą śródstopie
a może ciemną nocą
a może razem z zorzą
w zieleniach ulubionych i błękitach skrzących
między niebem i ziemią
w oddali płonących
w dotyku tych spotkanych
bliskich, zapamiętanych
co sercem obraz malują
by myśląc istnieć
i myśleć istniejąc
czego trzeba więcej
ponad jużci niebo
2024
Raz po raz Zdrowaś
i myśli głębokie
w wianek splecione
słodycz rozlana
to znów tęsknota
podarowana
raz jedno raz drugie
za każdym razem krokiem się staje
ku pełni w samotni na oceanie
*
Jak trudno opisać
co w sercu się dzieje
promyki radości
to znowu cierpienie
i przyjąć to wszystko
potrzeba
*
Chaos ogromny Bóg mój wprowadza
w chaosie Go mogę odnaleźć jedynie
Ten Sam leciutki
jak wiatr
jak płomienie
jak woda lub ziemia
deptana codziennie
On jasny i prosty
jak proste spojrzenie
co się udziela w Sakramentu kropli
szczególnie jednego
gdzie zstąpić może
tylko Wszechmocny
do dna duszy drogiej
z Nim serce maleńkie
dopóki bije
drzwiami wielkimi całe się staje
do wnętrza zaprasza
radosne
zbolałe
i znowu Pascha
*
…Nie umiem dziękować Ci Panie
za morze miłości
najdroższe staranie
tak lekkie
tak mądre jest to dotykanie
2023
noszę
i noszę w sobie
Twoją obecność
jestem pałacem
i zamkiem jestem
dla Ciebie stworzonym
dla Ciebie wreszcie
odkąd w mym sercu, w umyśle moim
Ty jesteś właśnie
na miejscu swoim
nic nie ubyło w relacjach domowych
i mąż i córka, i matka, i siostra
wszyscy na pierwszym miejscu
przy Tobie
dziwna wymiana wprost niesłychana
by siebie oddając
już zawsze zyskać tylko nie tracąc
już zawsze trwać zamiast starania
Adwent 2023
otwieram oczy
w przysłonie okna
odkrywam promienie
na twarzy i ustach
jesteś – myślę – we mnie
znów więc, powstaję
uwielbiam tę miłą obecność
to metafizyczne wstawanie
kiedy przez zieleń liści dostrzegam
…przez turkus wody szeroko rozlanej…
świat rzeczywisty
nasze spotkanie
Ty Bóg ukryty i ja Twoja łania
miłuję swą nędzę
bo w niej zawsze staniesz
dopóki dostrzegam Twoje staranie
by z niej uczynić własne mieszkanie
jak brat, jak ojciec, jak przyjaciel drogi
chcesz mnie przemieniać
dziękuję za prawdę
słoneczną dla mnie
za każdą osobę spotkaną
na wieczność
co ślad swój zostawia
niespodziewanie
2023
Sakrament małżeństwa to
sanktuarium dwojga
2022
Łoszaku, biedaku
o sercu otwartym,
biegniesz ku słońcu
najbliżej.
Jeden wśród wielu,
jeden niesforny,
w gałęzie wplątany,
przez wiatr potargany.
Słońce nie zawołało ciebie.
To, co cię przyciągało
to było
złudne natchnienie.
Mówiliśmy tobie…
Łoszaku, nie myślisz?!
Za późno.
Łoszak zraniony,
bo myślał co czuł
więc, był zaskoczony.
Pozostał jeden
beż żadnej osłony.
***
Dobrze mój Jezu,
że tętniące serce jest najważniejsze
i ani jedno tętno bolesne
nie minie nie dostrzeżone
przez Ciebie.
2022
Moja Ziemia,
na której żyję
przyjmuję tę Ziemię
moją Ojczyznę.
Inni przede mną
oddali dla niej
i krew i siły
swoim staraniem.
Ojczyzna moja
to śpiew ten jedyny
gdy wzrastam i wrastam
w jej żyzne wyżyny.
Polska 2022
droga podarowana
przez morze czerwone
i konfesjonał
pełny miłości
Maryjo Kapłanów
módl się za nimi
jedynie z Tobą
będą wiernymi
ojcu duchownemu 2022
Bez względu na epokę,
każda osoba ma rozum, by wybierać.
I serce ma, by podążać za dobrem.
Puść drzewo, które wrosło w Ciebie,
niech sobie żyje swoim własnym życiem.
2022
